Studenten bereiden zich voor op de herkansing van de taaltoets. Op de gang geeft een student uitleg aan een klasgenoot. Deze zegt met een ongelovig gezicht: ‘Who the fuck is tante Betje?’

Een tante betje is een stijlfout waarbij in een samengestelde zin op een foutieve wijze inversie wordt toegepast. Huh? Een voorbeeld: ‘Straks in de lunchpauze koop ik een broodje maar eet ik nu alvast een mandarijn.’ De eerste zin (‘Straks in de lunchpauze koop ik een broodje’) is correct. De persoonsvorm staat hier na het gezegde, dit heet inversie. In de tweede hoofdzin had de persoonsvorm voor het gezegde moeten staan (‘maar ik eet nu alvast een mandarijn’). Hier is dus ten onrechte inversie gebruikt.

Maar wie was nu tante Betje? Volgens Onze Taal is de naam ‘tante betje’ (ja, je schrijft het echt zonder hoofdletters) geïntroduceerd door de taalpurist Charivarius (1870-1946) in zijn taaladviesboek Is dat goed Nederlands? (1940). Naar zijn zeggen kwam hij de stijlfout steevast tegen in de brieven van zijn tante Betje.

Een goede uitleg over tante betjes vind je bij taalunieversum.