Selecteer een pagina

Woord van de dag: toedels

Collega Bertine zegt als ze weggaat: ‘Toedels!’ Ik vond het eerst best gek, maar nu betrap ik mezelf erop dat ik het soms ook zeg. Zo gaan die dingen. Je zweert dat je een hekel hebt aan hipsters en een maand later laat je je baard staan.

Toedels komt natuurlijk uit het Engels, waar ze het spellen als toodles. Het is een verbastering van toodeloo, dat op zijn beurt ook weer een verbastering is, namelijk van het Franse ‘à tout à l’heure’. Als je dat snel en vooral niet al te Frans uitspreekt, hoor je toodeloo.

Komende week zijn wij van ikzegookmaarwat een weekje met reces. Toedels!

 

 

Woord van de dag: ammehoela

Ik las het heerlijke boek De Halfbroer van Nicolien Mizee, een mild portret van een disfunctionele familie. Het boek kent mooie observaties en heeft een aangenaam tempo. Aan het einde ging ik langzamer lezen omdat ik nog niet wilde dat het uit was.

In het boek komt het woord ‘ammehoela’ voor, een uitroep die zoiets betekent als ‘nooit van mijn leven!’ Ik dacht altijd dat die uitdrukking een verbastering zou zijn van ‘aan mijn hoela’ (er verder niet door gehinderd dat een hoela niet bestaat. Zo werkt de geest soms, of althans mijn geest). Maar van Mizee leerde ik dat ammehoela te herleiden is naar de Afghaanse koning Amanoellah (1892-1960). Deze werd door zijn volk verjaagd en de Afghanen wilden hem nooit meer terug zien. De uitdrukking met de verwijzing van de Afghaanse koning zou via de Amsterdamse revue in het Nederlands terecht zijn gekomen, maar de bronnen zijn hier niet eensgezind over.

Bron: etymologiebank

 

Woordenboekspel 22 februari 2016

Het Ikzegookmaarwat-Woordenboekspel!

1. Wat is de betekenis van het woord deuteranopie?

 

Hoe zat het ook alweer? Cirkelredenering

Onze tweedejaars studenten Tekstschrijven krijgen argumentatieleer. Daarbij besteden we ook aandacht aan drogredenen. Dat zijn foute redenaties die op het eerste gezicht aannemelijk lijken.

Zelf geef ik het vak dit jaar niet, jammer, want ik ben gek op drogredenen. Het leukst vind ik het om de tegenstander in een debat te betrappen op het gebruik ervan: ‘Ad hominem (op de man spelen)!’ of ‘Tu quoque! (de jij-bak)!’

In de tekst van een propedeusestudent – die deze kennis dus nog niet heeft – las ik gisteren deze zin: Om jongeren te trekken voor een actualiteitenprogramma moet je zorgen dat het programma de doelgroep trekt.

Ha! Die kan zo de boeken in als een schoolvoorbeeld van een cirkelredenering. Een cirkelredenering is een drogreden waarbij je het standpunt als argument gebruikt: Ik vind kattenfilmpjes op Facebook heel grappig omdat ze me aan het lachen maken. Bij een cirkelredenering zeg je dus twee keer hetzelfde: Ik heb een hekel aan Sharona omdat ik haar niet mag.

Daarom vind ik argumentatieleer leuk: ik heb er zo’n plezier in.