Veel mensen hebben afgelopen week met lede ogen de Nederlandse politiek gevolgd.
Met lede ogen betekent met spijt of verdriet ergens naar kijken.
Het woord leed kennen we vooral als zelfstandig naamwoord. In deze uitdrukking wordt het bijvoeglijk gebruikt. Met lede ogen betekent letterlijk met ogen vol leed. Bij mijn weten kun je lede alleen in deze vaste uitdrukking bijvoeglijk gebruiken.
Nu mag “leed” als bijvoeglijk naamwoord door etymologiebank.nl wel omschreven worden als: “Van leed is alleen het zn. blijven bestaan; als bn. is het verouderd”. Toch kom je het wel eens tegen in de uitdrukking “het doet me leed”.
Maar daar is het toch ook een zelfstandig naamwoord? Net als in Het doet me pijn / verdriet / deugd / genoegen / plezier etc.