Het is Pasen en Nederland recreëert. De ene helft van het land sluit aan in de rij voor de kassa’s van de Ikea of Intratuin, de andere helft doet iets sportiefs. Zelf behoor ik tot de laatste categorie, ik maak wel eens een ommetje. Op dit soort dagen kijk ik daarbij mijn ogen uit. De fiets- en bospaden worden bevolkt door zwermen merkwaardig uitgedoste hijgende mannen van middelbare leeftijd op een exorbitant dure fiets. Ze zijn gekleed in zeer onflatteuze pakjes in fluorescerende kleuren – vaak een maat te klein omdat ze hopen af te vallen van al dat gefiets – fietsbroeken met dikke luiers, malle zonnebrillen en schoenen waarop je niet kunt lopen.
Een journalist van de BBC bedacht er al in 2010 een naam voor, de mamil, de middel aged man in lycra. Het Parool maakte afgelopen zaterdag een reportage over een aantal Amsterdamse mamils. Een van hen zegt dat het zo lekker goedkoop is, na aanschaf van fiets en pak kost het fietsen niets meer. Hij vergat voor het gemak dat je voor de prijs van de gemiddelde mamilfiets vijf jaar naar de sportschool kunt. En als je dan toch op een Pinarello zit, wil je natuurlijk wel een beetje een knappe helm en coole snelheidsmeter. Het blijven toch mannen hè, die willen gear.
Jongens, ik vind het fijn voor jullie en het is goed voor de gezondheid. Maar doe een beetje voorzichtig onderweg hè, met jezelf en met ons, mederecreanten. Want tjonge jonge, wat fietsen jullie soms beroerd.
Recente reacties