Onze propedeusestudenten moesten een recensie schrijven. Velen van hen recenseerden de film 12 Years a Slave. Ze beschrijven de gruwelijkheden tot in detail. Een aspirant-recensent noteerde: ‘Bij het zien van deze film dacht ik: is maar nooit weer.’

In deze vorm zag ik de fout nog niet eerder, maar ik herkende hem onmiddellijk: steeds meer jonge mensen gebruiken ‘is’ waar het ‘eens’ moet zijn. Kom is kijken. Doe is gek. Kijk is aan.
Waarschijnlijk komt dit doordat eens vaak wordt afgekort tot ‘ns en soms zelfs tot ‘s. Van daaruit is het nog een kleine stap naar is.

Nog even en een sprookje begint met ‘Er was is…’