De juichjurken zijn niet aan te slepen, meldt de Volkskrant vanochtend. Daarmee is het WK-voetbal niet langer louter een mannending, concludeert de auteur.
‘Ding’ kennen we al enkele jaren in de spreektaal. ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’, de bestseller van Paulien Cornelisse, verscheen al 2009. Maar nu ’ding’ ook in kranten opduikt, is het een standaardwoord geworden.
Is dat jammer? Nee, zo evolueert taal.
Maar u mag het gerust lelijk vinden, hoor.
“enkele jaren”, “nu … standaardtaal geworden”? Ik ken / gebruik het woord al heel mijn leven. Het duikt ook op in meerdere spreekwoorden & zegswijzen. Het is dus echt wel wat ouder dan hier gesuggereerd wordt. Vb. al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding; ik kan het ding nergens vinden: men kan het mij toch niet afgetoverd hebben! …
Ik deze voorbeelden vewijst het woord ding naar iets concreets of een voorwerp. Nieuwer is ding voor een abstract begrip.