We bezochten vrienden die een paar jaar geleden naar een 180 inwoners tellend dorp in Friesland emigreerden. Onze gastheer verhaalde levendig over de dorpsgenoten. Eén van hen – een dame van goede komaf – komt regelmatig langs om met veel misbaar over haar verleden te vertellen: een mislukte carrière, onfortuinlijk avontuur in Parijs, ongelukkige verloving, alles kwijt, ditte-me-dat, zusse-me-zo… Volgens onze vriend blinkt deze vrouw uit in ‘ostentatief zelfbeklag’.
Ostentatief komt van het Latijnse ostentare (tonen, pralen) en betekent ‘erop berekend om de aandacht te trekken’. In de media komen we ostentatief de laatste jaren vooral tegen in combinatie met zwijgen. De afgelopen weken zag ik het woord ook in sportverslagen terug: Neymar gaat vaak ostentatief tegen de grond en tennisspeelsters Kirsten Flipkens wees ostentatief naar de hemel.
Mijn Van Dale geeft ‘uitdagend’ als synoniem. Daar kan ik me in het geval van Neymar iets bij voorstellen, maar bij Flipkens en bij de Friese dorpsgenoot niet.
Recente reacties