De school waar ik werk zit in een mooi oud pand dat je binnengaat via een trap. Bovenaan de trap zit een plat stuk. Talloze malen heb ik over die drie meter stenen gelopen, zonder er een enkele gedachte aan te wijden. Maar sinds deze week heeft dat stukje steen een naam: het is een bordes. En je mag er niet roken.
Natúúrlijk is dit ons bordes, dacht ik toen ik dit bord zag. Suf, dat ik dat nooit bedacht heb. Dank u wel, plaatser van het bord.
Een bordes is een platform bovenaan of in het midden van een trap. Je spreekt het uit met de klemtoon op de tweede lettergreep: bordès.
We hebben in Nederland eens in de vier jaar een bordesscène als er een nieuw kabinet samen met de koning(in) poseert voor de pers op de trappen van het paleis Huis ten Bosch. Maar gek genoeg is die bordesscène dus niet op een bordes maar op de trap.
Leuk wist niet dat dit woord bestond
Het is wat kinderachtig en pietluttig -ik weet het- maar de bordesscène is na iedere verkiezing van de Tweede Kamer, dus ook na de val van een kabinet en daardoor geregeld niet maar eens in de vier jaar. 😉
En dan nog over wat een bordes precies is, volgens mij is de trap daar juist ook een kenmerkend onderdeel van.
Zo leerde ik laatst dat de Potemkintrappen in Odessa bewust zo zijn ontworpen dat ze een optische illusie creëren: van onderaf zie je alleen de treden, van bovenaf alleen de bordessen.