Vorige week reed ik met een vriendin mee naar Den Haag. Ze had een enerverende dag achter de rug: ze was aan het hamsteren want ‘de kans dat ebola deze kant op komt, is heel groot en dan wil ik niet meer naar buiten’. 50 liter water had ze inmiddels in huis. En heel veel bruine bonen (‘daar zitten alle voedingsstoffen in die je nodig hebt’), koffie, beschuit, kaarsen, blikken tonijn…

Ebola, je kunt geen journaal kijken of luisteren of het woord komt voorbij. Niet alle nieuwslezers zijn het eens over de uitspraak. Waar ligt de klemtoon? Onze taal schrijft: De meeste mensen zeggen ‘ee-BOO-la’, met de klemtoon op de tweede lettergreep. In medische vaktaal komt ook de uitspraak ‘EE-bo-la’ voor, met de klemtoon op de eerste lettergreep. […] Dat de meeste mensen een woord als ebola automatisch uitspreken met de klemtoon op de voorlaatste lettergreep, komt doordat dat het normale klemtoonpatroon van het Nederlands is.

Claudia de Breij hoorde iemand ‘eboLA’ zeggen. Aanleiding er een radiocolumn aan te wijden. ‘Door het net even anders uit te spreken laat je zien dat je weet waar je het over hebt.’