Ik kan niet goed tegen december. Dat wil zeggen: ik kan niet goed tegen de dagen ná 5 december. Komt door ‘de feestdagen’. Ik heb daar niks mee, vind ze verre van feestelijk en als ik een kerstboom zie, krijg ik tranen in mijn ogen van machteloze woede (ik denk dat ik eens in therapie moet om uit te zoeken waar dit vandaan komt). Toen ik er laatst met een vriendin over sprak, noemde ze dat larmoyant. Ik denk dat dat woord verkeerd gekozen was, want larmoyant betekent ‘met al te veel en te makkelijk vloeiende tranen, sentimenteel-bedroefd’ (Van Dale). En dat laatste is nu net wat ik níet ben.
Als ik veronderstel dat de vriendin begreep wat zij zei, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat zij het niet kon nalaten tevens een negatief waardeoordeel te vellen over je emotionele toestand. Indien zij niet geheel begreep welke lading het woord vertegenwoordigde, kan ik met enig mededogen vaststellen dat zij slechts koketteerde met haar beperkte welbespraaktheid. In beide gevallen had ze het dus over zichzelf. Veel sterkte de komende feestdagen!
Misschien heel december maar afschaffen?
Zijn we ook meteen verlost van dat verdomde vuurwerkterrorisme.
Tranen (Lágrima) kunnen trouwens heel mooi zijn.
Ach Henk, wat mooi.