Ik liet vanochtend een wijnglas vallen: de hele keuken onder het glas. Ondanks zorgvuldig gebruik van stoffer en blik en stofzuiger, vrees ik dat we de komende dagen nog de nodige glasscherven zullen vinden. Maar ach, scherven brengen geluk, mompelde ik. En meteen daarna vroeg ik me af waar die uitdrukking vandaan komt.

Op herdertjes.be vond ik dit: ‘Grieken gooien glazen stuk, joodse bruidegoms vertrappelen er tijdens de huwelijksplechtigheid. Na het ondertekenen van het huwelijksdocument breekt het bruidspaar een glas met de uitroep “Mazzeltov”. (geluk)
Het breken van het glas staat voor de onbreekbaarheid van een huwelijk, een huwelijk kan niet worden verbroken, net zo min als dat een kapot glas weer heel gemaakt kan worden.
Het ritueel van glas stuk gooien of vertrappelen zou al dateren van de vijfde eeuw vóór Christus.
Glasgerinkel zou toen vooral gediend hebben om boze geesten de daver op het lijf te jagen en zo het geluk in stand te houden.
Het glas zou ook verwijzen naar de broosheid en kwetsbaarheid van het leven.’

Laat ik nou net vandaag op de kop af drie jaar en acht maanden gelukkig getrouwd zijn! Dat ene glas minder, zorgt er ongetwijfeld voor dat dat zo blijft.