Vorige week maakte Nederland zich vrolijk of boos over het OM dat iemand dagvaardde wegens majesteitsschennis omdat hij ‘fuck de koning’ had geroepen. Het OM trok de dagvaarding – voorlopig – in. Gelukkig maar, we leven in een land waarin alles gezegd mag worden.
Maar niet alles wat gezegd mag worden, hoeft ook gezegd te worden. Godzijdank niet, zeg.
Zullen we daarom eindelijk eens stoppen met de afschuwelijke woorden fucking en fuck en het bijna nog idiotere fokking? Ze zijn niet alleen onbeschaafd en banaal maar getuigen ook van een armoedige woordenschat. Zo!
Hier ben ik het hartgrondig mee eens en ik heb me doodgeërgerd aan al die mensen in de (sociale) media die de gewraakte kwoot gretig bleven herhalen. Grote mond, maar klein van geest.
Helemaal mee eens! Ik dacht dat het aan mijn leeftijd lag maar mijn beste oude vriendinnen en vrienden (bijna 60!)zeggen het inmiddels ook. In Amerikaanse films en bij Amerikaanse cabaretiers is het niet meer weg te piepen. HOE gaan we dit woord en alle variaties laten verdwijnen in ons dagelijks taalgebruik Lisette?
En helaas, het wordt er niet beter op. Enthousiast gebruikt door mensen die graag Engelse woorden gebruiken, meestal in de verkeerde context of verkeerd gespeld (get a live) om interessant te doen. Daarnaast worden vrijwel alle voltooide deelwoorden beëindigd met een “t”, ook in de media.
Vandaag boodschappen gedaan in een bio-zaak. Wat zie ik? Biologische wijn met de naam “Fucking Good Wine”. Ik associeer biologische wijn niet met zo’n naam gek genoeg.
Ik erger me ook al een tijdje aan bieretiketten met o.a. deze: “FF lekker met je bek in het zonnetje”. En wat lees ik op de website van brouwerij het Uiltje? “To Brew F*cking Good Beer!”
En hier nog een f..k-gebruiker. Sinterklaas! Een beschaafd goedheiligman, dacht ik. Jeroen Krabbé (in het Parool van 5-12-2019) weigerde een kogelvrij vest te dragen zoals hij zei:”Als fucking Sinterklaas dus”. En over de verkleuring van de Pieten:”Maar daar hadden ze (het organisatiecomité) geen fuck mee te maken”.
Als ik niet al van mijn geloof was gevallen deed ik het nu, op 5 december 2019.
Over krachttermen gesproken: vaak ontbeert het gebruik ervan alle logica. Wat te denken van een (heteroseksuele) man die wanneer ie ergens negatief over is, dit “kut” noemt?
Bizar. Je zou denken dat iemand dit woord zou gebruiken om er iets fijns mee aan te duiden. Dus “kut” als alternatief voor “joepie” of zo.
Klote dan? Nou … ja, mits men dan specificeert dat het om andermans kloten gaat, waar men liever niets te maken mee wil hebben. Immers “eigen kloten” zouden (overigens ook voor homo’s) juist een bron van positieve associaties moeten zijn, toch?
Dus logischerwijze zou men voortaan moeten roepen “Andermans kloten! Ik heb mijn examen vergald” of zoiets. En in geval van succes: “Kut, ik had een 9,3”.
Als een (schijnbare) hetero man toch “kut” gebruikt om misnoegen uit te drukken, wat zou Freud dan zeggen over diens psyche?
Ik hou absoluut niet van scheldwoorden en krachttermen en heb er dan ook altijd veel plezier in gehad om te vragen “Bedoel je dat je het fijn vindt”? Dan krijg je doorgaans een verbaasde reactie, genre “Tuurlijk liet, joh, hoe kom je daar nou bij?”, waarop ik dan met opgetrokken wenkbrauwen reageer met “Ah, dus u vindt een kut niet fijn? Hmm. Nou sorry, dat was me niet bekend. Maar ik heb daar geen problemen mee hoor…”.
Ik hoop dan steeds dat ze na zo’n genante reactie voortaan ofwel geen krachtermen meer gebruiken, of toch beschaafdere. Wat is er mis met verdorie, verdomme/verdoeme of hamers?