Opeens is het er: joe. Ik zie het woord voorbijkomen in tweets, op blogs, op Facebook. Als afsluiting. Het lijkt een kruising tussen ‘ik heb gezegd’, ‘doei’ en ‘doe er je voordeel mee’.
Het doet me denken aan Wim T. Schippers die in de jaren tachtig in zijn radioprogramma Ronflonflon met Jacques Plafond de gasten consequent met you (uitgesproken als joe) aansprak. Those were the days.
Joe!
Nou, het kan aan regionale of sociale verspreiding liggen, maar ik gebruik die kreet toch echt al ruim mijn halve leven, met name aan het eind van telefoongesprekken. ’t Is een soort handige mix van ‘is goed, doen we!’ en ‘groetjes!’. Hij kan ook dubbel: joejoe!, geïntoneerd met een vrolijk dalend interval.
Overigens was Schippers’ gebruik van joe weliswaar ontleend aan het Engelse you, maar er niet gelijk aan: je kon het namelijk ook als bezittelijk voornaamwoord inzetten: ‘joe langspeelplaat’ e.d.
Wat een geniale gek die Wim T. Schippers! Bij de gedachte alleen al aan zijn Ronflonflon, lig ik weer dubbel van het lachen…