Selecteer een pagina

Ik ging naar een Franse film, dacht ik, met de prachtige titel Tu Dors, Nicole. De eerste minuten van de film waren vervreemdend. Want was dat wel Frans, die merkwaardige taal die de personages spraken? Ik verstond er geen woord van. En de huizen in de film zagen er ook zo onfrans uit.

‘Zitten we wel in de goede zaal?’ fluisterde ik mijn buurman in het oor, ‘ze praten zo gek.’

We zaten goed, wist de buurman, want Tu Dors, Nicole bleek geen Franse maar een Canadese film. Dat verklaarde het in mijn oren wonderlijke Frans dat grotendeels door de neus gesproken wordt en dat veel diftongen (tweeklanken) en r-klanken kent.

We zagen een prachtige zomerfilm over de tiener Nicole die zich te pletter verveelt als haar ouders op vakantie zijn. We zien haar een beetje lummelen in en rond haar huis, het zwembad, het dorp. Klinkt saai, maar Nicole’s lummelen is met mooie kleine filmische grappen in beeld gebracht.  Tu Dors, Nicole is een fijne film om de zomer mee te besluiten.

 

Lummelen betekent ‘rondhangen zonder iets concreets te doen.’ Het woord stamt volgens de Etymologiebank mogelijk af van ‘lummel’, dat ‘lomperik’, betekent en weer afgeleid is van het Middelhoogduitse ‘lüeme’ dat slap betekent.

 

Bron: Etymologiebank, Wikipedia