Het hoogtepunt van de zaterdagkrant is voor mij de pagina met familieberichten. Liefst die uit NRC. Daar ga ik echt voor zitten. Waarschijnlijk is dat genetisch: mijn oma zaliger hing handenwrijvend boven de krant waarbij ze zich hardop afvroeg of er nog ‘gezellige doden’ waren.

Wie jaren geboorte- en overlijdensberichten bestudeert, ziet aardverschuivingen: van grootouders die de geboorte van hun kleinkind aankondigen via kinderen die melden dat hun ouders gaan trouwen tot overlijdensadvertenties die worden ondertekend door de hond (naam vaak cursief, hondenpootje ernaast gedrukt).

Ook taalliefhebbers komen aan hun trekken. Wat te denken van een zin als ‘Na een langdurig lijden, namen we afscheid van onze vader’ – wie heeft hier geleden? Precies: niet de vader, maar zijn kinderen. Dit kán overigens in theorie wel, maar het is ongetwijfeld niet wat er bedoeld wordt. Of: Gisteren overleed onze vrouw, moeder en zus’ – waren er meerdere mannen met haar getrouwd?

Dit weekend –  hoogtepunt: maar liefst drie pagina’s – viel mijn oog voor het eerst sinds lange tijd op het woord ‘teraardebestelling’. Lang niet gezien. Tegenwoordig begraven en cremeren we, of we gaan naar een uitvaart (vroeger stond daar ‘plechtige’ voor). Maar iemand ter aarde bestellen, dat klinkt als iets uit de tijd waarin mijn oma doden nog ‘gezellig’ vond.

Komt deze post u bekend voor? Klopt, dit bericht stond enkele weken geleden een uurtje op de blog. In verband met het overlijden van een collega haalden we het toen weg.