Collega Thomas schreef zondagavond op Facebook: ‘Dat je nu in een Brusselse hotelkamer zit opgesloten en je halve geëngageerde Facebookwall roept dat het in de 70s van de vorige eeuw echt veel erger was met terrorisme, dit alles opgesierd met artikelen en infographics om je nog even het gevoel te geven dat je een soort butt of a joke bent. Hyperrelativeren, bestond dat woord al?’
Nee, volgens mij bestond het nog niet, zowel het woord als het begrip niet. Ik vind het een prachtige toevoeging aan de Nederlandse taal.
Lees vooral ook de column waarin hij het begrip nog meer toelicht.
Zeker een nieuw woord, maar er valt over op te merken dat Van Dale hyper- ook als voorvoegsel labelt waarmee je vrij onbeperkt en productief nieuwe samenstellingen kan maken. Zo kan ik nu ook verzinnen, hyperaccentueren of hyperelegant. Denk aan vergelijkbare voorvoegsels als super en mega, maar dan schrijf je de woorden niet aan elkaar zoals met hyper. Het (nieuw) gebruiken van hyper komt vooral voor in de medische wetenschap.
Maar dit woord heeft net ietsje meer dan andere hyper-woorden.
Ik denk dat veel mensen meteen aan hyperventileren denken.
En ventileren betekent o.a.: je mening in het openbaar geven.
Dus hyperrelativeren is een soort hyperventileren.