Toen ik vanochtend weer eens in een volgepakte trein stond, dacht ik aan Sharon Dijksma. Zondag kondigde ze aan dat de NS “nu echt een alles-uit-de-kast-scenario op tafel moet hebben liggen om te voorkomen dat grote groepen mensen letterlijk in de knel komen.”

Tjonge, wat een zin. Maar goed, we zitten nu natuurlijk wel in een de-economie-trekt-aan-scenario dat leidt tot een prop-de-trein-maar-vol-scenario. Voor de reizigers is dit een ik-trek-dit-niet-elke-ochtend-scenario. Maar ook voor conducteurs is dit een I-hate-my-job-want-elke-ochtend-chagrijnige-mensen-scenario. We hebben nu echt een dit-kan-zo-niet-langer-scenario dus het alles-uit-de-kast-scenario komt geen dag te vroeg.

Of zullen we het woord scenario gewoon weer terugsturen naar het theater en de film, waar het vandaan komt?