Een wijn beschrijven is lastig. Je moet een zintuigelijke ervaring, smaak, omzetten in woorden. Wijnschrijvers grijpen dan ook vaak naar wat onduidelijke adjectieven, stoer, indringend, of subtiel en vergelijkingen houtachtig (alsof iemand weet hoe hout smaakt!), citrusachtig (zure wijn? Yuk!). Onno Kleyn maakte het in de Volkskrant van afgelopen zaterdag wel heel bont door een wijn te beschrijven als ‘een wijn waardoor je je een beter mens gaat voelen’.  Euhmm, maar hoe smaakt ‘ie dan precies?

Deze wijn, een Domaine Begúde, komt uit ‘de groen ondulerende heuvels’ van Zuid-Frankrijk, zo schrijft Kleyn.  Dat betekent gewoon groen golvende heuvels en dat had hij best ook kunnen schrijven. Toch ben ik blij dat hij dat niet deed. Ik waardeer het altijd zeer (apprecieer zou een wijnschrijver zeggen) als iemand een onalledaags woord kiest. Zo’n woord proef je dan toch even in je mond. Rond, zou ik dan zeggen in het geval van onduleren, ligt lekker in het gehoor, elegant en een tíkje muf misschien.

Ik hou van wijn, hoor, maar een mooi woord, daar knap ík dan weer enorm van op.

Onduleren betekent golven. Het woord stamt af van het Franse onduler dat ook golven betekent. Je kunt bijvoorbeeld je haren onduleren met een krultang, dan breng je er mooie golven in. En ik vermoed dat Sinterklaas zijn baard ook onduleert.