Vorige week verscheen op De Correspondent de serie ‘Een week zonder mobieltje’. Docent Johannes Visser laat leerlingen uit een 4vwo-klas een week leven zonder mobiel op school. De leerlingen houden een dagboek bij en daaruit werd gepubliceerd. Interessant en inspirerend leesvoer.
Zelf wil ik tijdens mijn lessen ook nooit een telefoon zien. Natuurlijk weet ik dat studenten ook met elkaar (en anderen) kunnen chatten via apps op hun laptop, maar dat vind ik minder storend dan dat getuur op hun telefoon – als ze op die laptop typen, heb ik tenminste nog de illusie dat ze opschrijven wat ik zeg.
In NRC kwam ik dit weekend de term ‘smombie’ tegen. Een mooie samentrekking van ‘smartphone’ en ‘zombie’, dat in 2015 in Duitsland tot jeugdwoord van het jaar werd uitgeroepen. Een smombie is iemand die totaal verdiept is in zijn mobiele telefoon en daardoor geen oog heeft voor zijn directe omgeving. Levensgevaarlijk: daarom zijn er Zweden al verkeersborden die waarschuwen voor dit soort types.
Valt me tegen van die Zweden: stereotype met opgestoken haar, rok en schoenen met hakken en ook nog eens een halve kop kleiner. Een neutraal hoofd met hand en telefoon had ook gekund, was zelfs duidelijker geweest.
Geen zorg! Ik heb het even nagevraagd, en de persoon in kwestie is een joodse transgenderdwerg met Asperger, dus dat zit helemaal goed.
(Je dacht toch niet dat het echt was?)
Het hangt er wel degelijk echt, het is alleen niet officieel.
Vooruit, in die zin is het echt 😉