Ophef op de sociale media afgelopen week: in haar column van maandag 29 augustus in het AD beklaagde actrice Halina Reijn zich erover dat zij voortdurend wordt aangestaard, als zij zich in de publieke ruimte begeeft. Veel lezers stoorden zich vreselijk aan Reijns column, vooral vanwege de termen die zij gebruikt voor de mensen die haar aangapen: ‘zeekoe’, ‘amoebe’, ‘mollige vrouw met dikke dochter’. Volgens mijn vriendin V. spatte de minachting voor haar publiek ervan af. Ze brieste: ‘Hoe krijg je het uit je pen! Het dedain! Het dedain!’

Schitterend woord, dacht ik. ‘Dedain’, met zo’n langgerekte neusklank. Het woord uitspreken is meteen de emotie ervaren. Dedain is Frans voor minachting, geringschatting. In het Nederlands schrijven we het sinds 2006 zonder accent op de e.

Intussen heeft Reijn laten weten dat ze het allemaal niet zo heeft bedoeld. De Telegraaf heeft ook niet stilgezeten en heeft een vrouw opgespoord die zichzelf in de column herkent als de zeekoe. Deze ‘Gerda’ blijft nog wel even beledigd: ‘Geen verzoening met Halina’. Tja, dat kan gebeuren als ironie te veel op dedain lijkt.