Vanochtend was er een supermaan te zien, de grootste volle maan van de eeuw. Supervet! En ook superjammer dat ik hem gemist heb, trouwens. Maar superzeldzaam is een supermaan nou ook weer niet, want op 14 december hebben we er weer een.

En wat superstom dat we het bedenken van een naam voor dit fenomeen aan de astronomen hebben overgelaten. Dat zijn beta’s, geen wonder dat ze met ze met ‘supermaan’ aan kwamen zetten. Had het dan megamaan genoemd, dat allitereert tenminste nog.

Nog erger is het woord bloedmaan, dat mij doet denken aan enge ziektes en ook prima geschikt zou zijn als scheldwoord. Maar een bloedmaan is een maan die in de schaduw van de aarde staat en dan bloedrood kleurt. Op de foto’s van bloedmanen leek het trouwens gewoon oranje, dus waarom is daar niet gekozen voor de adequatere naam mandarijnmaan?

De bloedmaan en supermaan kunnen ook gelijktijdig optreden, dan spreekt men van een superbloedmaan. We hadden er eentje in september 2015. Mega!