Normaal gesproken heb ik niks met rijstwafels (de geur alleen al!). Maar sinds kort houdt het magere tussendoortje me meer dan bezig. Gelukkig vanuit een interessante invalshoek; het gaat me namelijk om de schrijfwijze.
Zo legde ik onlangs in een college uit waarom je ‘rijstepap’ schrijft zonder -n (het woord rijst kent geen meervoud, dus rijstenpap is fout). Een wakkere student reageerde: “En waarom schrijf je dan rijstwafel en niet rijstewafel?” Goede vraag! Ik had er alleen geen antwoord op. Dus beloofde ik erin te duiken. En zo geschiedde. Alleen tast ik nu – twee weken later – nog steeds in het duister. De student heb ik inmiddels het antwoord gegeven dat ik zelf van de Taaladviesdienst kreeg: er is geen regel voor, het lijkt willekeur. Zij heeft het antwoord geaccepteerd. En ik? Ik wil zo graag grip krijgen op deze taalkwestie. Voor deze ene keer dus een ‘Ik vraag ook maar wat’: waarom schrijven we niet ‘rijstewafel’?
Mogelijk heeft het ermee te maken dat ‘pap’ geen meervoud heeft en ‘wafel’ wel. Je ziet hetzelfde bij ’tandpasta’ en ’tandenborstel’.
Interessant, zo had ik ’t nog niet bekeken.
In het voorbeeld is misschien wéér iets anders aan de hand, want ‘pasta’ heeft wel een meervoud.
Soms zijn er geen logische regels voor dingen. Gelukkig maar, dat houdt het een beetje spannend. 😉
http://taaladvies.net/taal/advies/tekst/25/tussenklanken_in_samenstellingen_van_zelfstandige_naamwoorden_algemeen/#4
Deze mooie uitleg had ik idd ook gezien. Maar wie weet, word ik via ons blog toch nog weer wat wijzer 😜.
Maar in deze discussie van willekeur is rijstpap dus ook gewoon goed. Persoonlijk vind ik dat zelfs mooier dan rijstepap. Misschien niet volgens het taaladvies (al zeggen ze daar niets over), in het reguliere taalgebruik wordt rijstpap ook vaak gebruikt. Op de woordenlijst van de taalunie staat rijstpap zonder tussen e ook gewoon vermeld.
Vroeger zei men wel: rijstebrij. Voor zover het woord nog gebruikt wordt: moet het dan naar analogie ook rijstbrij worden? Klinkt niet.
De vormen met tussen-e en zonder “e” komen beide voor, soms kunnen beide voor hetzelfde woord, soms vind je maar één versie. Beetje vergelijkbaar met de tussen-s in samenstellingen. Daar zijn ook geen absolute regels voor.