Je komt nogal eens wat bijzonderheden tegen in het schrijfwerk van studenten. Laatst nog, refereerde een tweedejaars in haar artikel aan de revolutietheorie. Voor een afstudeerder was dat ene onderzoek een echte blikopener geweest. En in een interview van een propedeusestudent had de hoofdpersoon innerlijk samengewerkt met zijn neef.
We lachen wat af op de docentenkamer. Maar ik moet toegeven dat ik er zelf vroeger ook wat van kon. Ik ben namelijk als puber best lang indolent geweest van Stevie Wonder. Mijn vroege culinaire creaties waren vaak een moesmengseltje van vreemde ingrediënten. En als iemand schoot, dan deed hij dat niet met losse flodders, maar met minutie.
Ik maak me sterk dat izomw-bezoekers ook wel wat leuks op te biechten hebben. Dus: kom maar door in de reacties!
Je hebt sloffen en (pan)toffels en er bestaan ook sokken met een leren of anderszins stroef zooltje. Mijn dochter combineerde dat vroeger, husselde het een beetje door elkaar en deed toen haar “sloftokkels” aan.
En was er niet een burgermeisje dat vertelde dat ze “met volle mond” ja had gezegd toen een prins haar ten huwelijk vroeg?!
Prachtig!
Er is vaak door ambtenaren naar mijn legimitatie gevraagd.
Fraai document!
En veel mensen hebben soms moeite met het woord koningin, dat wordt dan koniggin of koninnin.
Ze konden geen kant op, ze waren aan handen en voeten verbonden.
Ik heb dus heel lang Voynich uitgesproken als “vojnieg” en werd heel boos van mensen die “vojnitsj” zeiden. Blijkt dat dus wel degelijk de juiste uitspraak te zijn…