Ik heb ooit begrepen dat Temptation Island en andere reality-programma’s de verboden vruchten zijn van menig hoger opgeleide. Ik heb in mijn leven meer Temptation gekeken dan afleveringen van VPRO’s Zomergasten, zoals ik ook liever (dames)glossy’s lees dan De Groene. Studenten weten dat ze eerder mijn aandacht krijgen als ze in een aflevering van First Dates zitten dan wanneer ze vertellen dat ze graag (mijn) boeken lezen. Wat me vooral fascineert in de recente reeks van Temptation Island is het taalgebruik van de kandidaten.

De jongste editie van het populaire tv-programma Temptation Island (te zien op betaalzender Videoland, we raken in Huize Van Aalten zo arm als een straatrat door al die losse media-abonnementen) heeft een mindful makeover gekregen, ongetwijfeld na alle #ophef over exploitatie en manipulatie van kandidaten in shows als deze.

Voor de leek die niet weet waar ik het over heb: Temptation Island is van oudsher een test voor koppels. Kunnen de jonge stellen gedurende twee weken de verleiding van losbandige lekkernijen in hun nabijheid weerstaan in de veelal tropische hitte? Er zijn twee kampen: een voor de heren, een voor de dames. In beeld staat dan steeds “Vrouwen [Spatie] Villa” en “Mannen [Spatie] Villa”.

Sinds dit jaar heten de ‘verleiders en verleidsters’ die om de kandidaten kronkelen ineens ‘singles’ die op zoek zijn naar echte liefde. De ondertitel van de nieuwe reeks is niet voor niets ‘Love or leave’! Weg zijn de bronstige blikken in het duivelse licht van fakkels, weg zijn de demonen die er enkel op uit zijn om de kandidaten mee te sleuren naar de ondergang van hun relatie.

Inmiddels wandelen er op de set zoveel mannen en vrouwen dat je ze niet eens kunt onderscheiden. Bij de alleenstaande heren in de ‘Vrouwen [spatie] Villa’ lijkt de getatoeëerde borst en een baan als militair een voorwaarde.

Nieuw is het vermoeiende mindful jargon, opzichtig weggegrist uit de ergste zelfhulpboeken: steeds hebben kandidaten en presentatoren het over connectie, vibe, groeien, ontplooiing, sterker worden, ontwikkeling. Presentatoren Kaj Gorgels en Monica Geuze begeleiden de confronterende beelden uit het andere kamp steevast met de boodschap dat het allemaal bijdraagt aan de ‘antwoorden op jullie vragen’. Het meest bijzondere orakel dit jaar is kandidaat Sonny, een heerschap dat zijn wijsheid lijkt te putten uit een snoeppot vol lachgascapsules en de YouTube-video’s van Michael Pilarczyk. Zijn voormalige liefje Jaydi is in de Vrouwen [spatie] Villa allang in de gespierde armen van Ricky gevallen, maar Sonny blijft onverminderd geloven in zijn spirituele pad, dat niet verder reikt dan de restanten van een weggesmolten Rituals-kaars.

We zijn inmiddels gewend aan de vele Engelse zinnetjes (door de ondertitelaars van Videoland braaf vertaald) en uitdrukkingen als ‘bro’. Opvallend zijn de lukrake tussenwerpselen van de kandidaten. Wat te denken van ‘als in’, onze Nederlandse pendant van ‘like…’? Ook goud: ‘… om het maar zo te zeggen.’ Heel interessant fenomeen, mijn studenten maken veelvuldig gebruik van deze nutteloze toevoeging. ‘Ik heb echt honger, om het maar zo te zeggen.’ Kan zo in het rijtje ‘letterlijk’. Waarna iemand anders reageert: ‘Precies dat!’

Kortom, ik heb echt een diepe connectie met dit televisieprogramma.