Een van de grotere voordelen van het krijgen van kinderen is toch wel dat je getuige mag zijn van hun taalontwikkeling. De eerste woorden rond hun eerste verjaardag, die dan allemaal eindigen op een a. Smúllen. Of mijn oudste, die net had leren lezen, en dan van achterop de fiets in de Bloemenbuurt: “Mama, waarom staat daar Papa ver weg?”
Inmiddels is mijn jongste vijf en vreet ook hij letters. Dit weekend zaten we na een dag vol nieuwe woorden als sneeuwjacht en sneeuwduinen samen in bad. “S-l-a-p”, spelde hij. “F-u-t-l-o-o-s.” Hij had een shampoofles te pakken. Iets met gember en boshoning. Slap en futloos haar, stond er groot naast de honingraten op de verpakking. Ik fronste. Het deed me denken aan een oude scène van Koot en Bie, die ik (haartjes nat, nog even op) als tienjarige zag. Koot staat in de drogist, waar Bie hem vanachter de toonbank bestraffend toespreekt. “Een shampoo voor Normaal Haar zegt u? Nee, die worden niet meer gemaakt.’’
Mijn zoontje en ik pakten de andere flessen erbij – in een vijfpersoonshuishouden verzamel je veel halflege tubes. Beschadigd en breekbaar haar, las de volgende. Waar waren de shampoo’s voor zijdezacht en glanzend haar gebleven? Waar termen als revitaliserend, herstellend en verzorgend?
De nieuwe shampoofabrikant is een pessimist, zo bleek. De ene fles voorzag in een nog zwartere toekomst dan de volgende. Het enige waarin de verschillende merken van mening verschilden, was hun keuze voor het voorzetsel. Bij roos en een jeukende hoofdhuid. Voor pluizig en droog haar. Ik ben tegen, dacht ik. Net als Koot en Bie.
Een bekend grappig taaldingetje is dat als je last van ratten hebt en naar de drogist gaat je dan kan vragen, Heeft u iets voor ratten? Of, Heeft u iets tegen ratten? 😉
De sketch waaraan je refereert van Koot en Bie kan ik me niet herinneren. Ik kan een clip van de scene niet 1 2 3 op YouTube vinden, ook niet op het officiële Koot & Bie-kanaal (misschien staat ie er ook (nog) niet), maar vind ik wel dit op de fansite van Koot & Bie. Drogist P. Geelman is een verwijzing naar drogist Geelman uit Pietje Bell.
http://www.kootenbie.nl/index.php?http://www.kootenbie.nl/scans/plaatje.php?ID=21
Maar ik weet nog wel heel goed een iconische haar-samenspraak van het Simplistisch Verbond die op lp verscheen. Kaal heet ie. Kostelijk.
https://youtu.be/XpWDq4zw41Y
– Hij was wel een professor in de haar …
– Meneer Scheurleer!
Als ik de gebruikelijke “mama” en “papa” even niet meereken, dan waren de eerste woordjes van mijn dochtertjes resp. “water” en (3 jaar later) “taart”.
Nou goed, het was eigenlijk “agua”(*) en “torta” maar het gaat om de idee.
Wat hun eerste Nederlandse woordjes waren, ben ik eerlijk gezegd al vergeten.
Het streven was om de oudste voor haar 2 jaar “arrondissementscommissaris” te kunnen laten zeggen. Dat is ons gelukt en weldra proberen we het opnieuw met de jongste.
De reden is een reeds decennia-oud grapje van mijn vader.
Telkens als trotse ouders berichtten dat hun kleine spruit al goed kon spreken, reageerde mijn vader steevast door zich tot de kleine in kwestie te richten en deze te vragen “Oh ja? Zeg eens arrondissementscommissaris”. Dat leidde dan vrijwel altijd toch tot problemen voor het kind en tot ergernis bij de trotse ouders.
Dus de grap was dan om ons kleintje het woord aan te leren en als mijn vader dan op het verjaardagsfeestje binnenkwam, zou mijn dochtertje vragen. “Bompa, ben je alleen gekomen met Bomma? Waar is uw vriend?”
“Hoe bedoel je, schat? Welke vriend?”
“Awel, de arrondissementscommissaris” Hahahaha.
(*)overigens is in de Flamenco “agua” (ja, “water”) een uitroep wanneer iemand “duende” (“dwerg”, doch eigenlijk een soort van extase) bereikt heeft tijdens het dansen. Wie weet wordt onze dansgrage kleuter later nog een beroemde bailaora. Dat zij vaak “duende” moge bereiken.