Selecteer een pagina

Woord van de dag: pied-à-terre

Gedoe over geld. Kamervragen: er wordt een pand verbouwd voor prinses Beatrix. En die verbouwing kost bijna een miljoen euro.
In het pand kan onze voormalige koningin wonen en werken als ze in Den Haag is. Een pied-à-terre dus.

Vrij vertaald betekent pied-à-terre  ‘voet aan de grond’. Van Dale noemt het ‘een verblijf in een andere plaats waar je atlijd terecht kunt’. In Frankrijk hebben veel mannen die op het platteland wonen, maar in de stad werken een appartementje in die stad.  Ik kan me de kamervragen voorstellen: de afstand Lage Vuursche Den Haag is 82 kilometer, een uurtje rijden. Die voet aan de grond van Drakensteyn is meer dan genoeg.

 

 

Woord van de dag: boudoir

Sinds kort verlaat ik op zondagavond mijn huis in Utrecht om er in principe pas op vrijdagavond weer terug te keren. Doordeweeks bewoon ik een pied-à-terre in Amsterdam. Het is even wennen, van 120 vierkante meter over drie verdiepingen naar 43 vierkante meter, eenhoog-achter. Meer dan volledig gemeubileerd, dat wel; de eigenaar is een jaar naar Beiroet en liet zijn hele inboedel staan. Toen mijn echtgenote me er laatst met een tas vol kleren afleverde riep ze ietwat onthutst: “Mijn hemel! Terug in de tijd. Het is net een boudoir!”

Een boudoir is volgens Van Dale een damesvertrek. Volgens het Algemeen Nederlands Woordenboek  hadden huizen van stand zo’n ‘klein, elegant en comfortabel vertrek met een intieme en persoonlijke sfeer. Dames konden zich er alleen of in het gezelschap van vertrouwde personen terugtrekken voor toilet en opschik, rust en overpeinzing, lectuur, conversatie enzovoorts’.

De vriendin die me aan dit etagetje hielp, omschreef het interieur als volgt: ‘Het is net Parijs! Denk: eindeloos veel lp’s, boeken, muziekinstrumenten, filosofisch, Jean Paul Sartre, Simone de Beauvoir. Heel romantisch.’ Prima plek dus om me doordeweeks terug te trekken of er met vriendinnen te converseren. Bij de thee serveer ik dan geen kaakje maar een boudoir, Frans voor onze Lange vinger.