Hoe zat het ook alweer? Cirkelredenering
Onze tweedejaars studenten Tekstschrijven krijgen argumentatieleer. Daarbij besteden we ook aandacht aan drogredenen. Dat zijn foute redenaties die op het eerste gezicht aannemelijk lijken.
Zelf geef ik het vak dit jaar niet, jammer, want ik ben gek op drogredenen. Het leukst vind ik het om de tegenstander in een debat te betrappen op het gebruik ervan: ‘Ad hominem (op de man spelen)!’ of ‘Tu quoque! (de jij-bak)!’
In de tekst van een propedeusestudent – die deze kennis dus nog niet heeft – las ik gisteren deze zin: Om jongeren te trekken voor een actualiteitenprogramma moet je zorgen dat het programma de doelgroep trekt.
Ha! Die kan zo de boeken in als een schoolvoorbeeld van een cirkelredenering. Een cirkelredenering is een drogreden waarbij je het standpunt als argument gebruikt: Ik vind kattenfilmpjes op Facebook heel grappig omdat ze me aan het lachen maken. Bij een cirkelredenering zeg je dus twee keer hetzelfde: Ik heb een hekel aan Sharona omdat ik haar niet mag.
Daarom vind ik argumentatieleer leuk: ik heb er zo’n plezier in.
Recente reacties