Woord van de dag: huzarenstukje
Een poosje geleden bedacht iemand dat het misschien wel aardig zou zijn om wat stukjes van dit blog te bundelen in een boekje voor medewerkers van onze school. Blogger Paul en ik selecteerden de stukjes, een collega ontwierp het omslag en een ander deed de productie. Collega Erika bood zich aan om de eindredactie te doen.
Dat heeft ze geweten, want het blog bleek een mijnenveld van inconsequente interpunctie en overige onvolkomenheden. Avondenlang heeft ze zitten vlooien om elk aanhalingstekentje in het gelid te krijgen. Een waar huzarenstukje waar ik een diepe buiging voor maak.
Een huzarenstukje is een moeilijke en snelle prestatie. Ik vind het nogal merkwaardig dat het een verkleinwoord is, terwijl het dus om een grote prestatie gaat. Maar huzarenstuk is niet gebruikelijk, het moet echt een -stukje zijn. Waarom dat zo is, heb ik niet kunnen vinden.
Het woord is sowieso nogal curieus. Een huzaar is een soldaat van de lichte ruiterij, oorspronkelijk afkomstig uit Hongarije. Later werden ook in legers van andere landen huzareneenheden ingezet. Omdat een huzarencorps licht bewapend was, waren de huzaren snel en wendbaar. Ik stel mij voor dat ze als een soort polospelers hun huzarenstukjes deden.
Behalve hun huzarenstukjes hebben de huzaren ons ook hun huzarensalade nagelaten, een salade op basis van aardappels. Wellicht was deze praktisch om mee te nemen op hun snelle en wendbare tochten (je hoeft niet te koken en het is lekker voedzaam), maar dit verzin ik ter plekke.
Recente reacties